«Ομοιάζω μόνον με τον εαυτόν μου»...

 

«Ομοιάζω μόνον με τον εαυτόν μου»-Παπαδιαμάντης


Είναι, λοιπόν, θέμα τελείως προσωπικό. Αυτοκριτική. Πότε προχωρήσαμε σε μια τέτοια απόφαση, ώστε να γνωρίσουμε τι και ποιος είμαστε πραγματικά;; Είναι οπωσδήποτε κάτι γενναίο για να ξεκινήσουμε τις διαδικασίες που απαιτούνται. Η αλήθεια, που υποστηρίζουμε πως υπηρετούμε, δεν είναι μια φιλολογική τοποθέτηση, παρά μια μακρά, επίπονη εργασία, που τα αποτελέσματα της, μπορεί να μας εκπλήξουν ευχάριστα ή και οδυνηρά.

Πέραν από αυταρέσκεια, ναρκισσισμό και υπέρμετρες πεποιθήσεις, καλόν είναι, αν όντως είμαστε ειλικρινείς, να αντιμετωπίσουμε τις προεκτάσεις που θα εμφανιστούν. Παίρνουμε ως δεδομένο ότι διαθέτουμε νόηση. Ναι, βεβαίως, αυτό είναι αναμφισβήτητο, αλλά η ερώτηση που έρχεται πρώτα, είναι αν και κατά πόσον την χρησιμοποιούμε. Οπότε αυτή η ρήση του κοσμοκαλόγερου, είναι τόσον επίκαιρη.

Θέλουμε κάπου να μοιάζουμε, παρασυρμένοι και επηρεασμένοι από καταστάσεις και γεγονότα που συνέβησαν και συμβαίνουν. Αυτό εντείνεται και από δεύτερες σκέψεις για το αύριο. Έτσι δημιουργείται ένας κύκλος που μας περιορίζει χαλαρά ή ασφυκτικά και μας οδηγεί σε επιλογές που θεωρούμε ως τις πλέον προσφορές και ωφέλιμες δι’ εαυτούς. Κι εδώ είναι το σημαντικότερο.

Ενδιαφερόμαστε αποκλειστικά για το εγώ μας, ή και το σύνολο εντός του οποίου διαβιούμε;; Ας το απαντήσουμε και να επεκτείνουμε τα συμπεράσματα στην πολιτική. Έχουμε, λοιπόν, το κουράγιο να υποβληθούμε στην βάσανο των ερωτήσεων που έρχονται με γρήγορες συχνότητες. Εμβαθύνουμε εντός μας, εξετάζουμε προσεκτικά τα θέλω, τις ανάγκες, τις επιθυμίες και τον τρόπο αντιμετώπισης των παντοειδών προκλήσεων;; Ίσως η πρώτη προσπάθεια να φανεί ατελής ή δυσάρεστη, αλλά η συχνή επανάληψη θα προσφέρει την χαρά της κύρωσης των προτερημάτων μας, αλλά και η εμφάνιση αναστολών είναι η αναγνώριση της προσωπικής μας ικανότητας να διαβαθμίζουμε όλα τα προκύπτοντα.

Επιτέλους γνωρίζουμε τον εαυτόν μας, βλέπουμε σίγουρα πλέον με ποιον ομοιάζουμε και αφού συμφιλιωθούμε με την πραγματικότητα, αναζητούμε γύρω μας στην κοινωνία που ζούμε, αυτό το παρόμοιο που θα ενισχύσει νοητικά και αριθμητικά την έφεση μας για δημιουργία ανωτέρων ιδανικών με την συμμετοχή των όμοιων μας, δλδ των συμπολιτών μας που διακατέχονται από παρόμοιες ανησυχίες.

Πολιτικά όντα θεωρούμαστε, διότι ως πολίτες δημιουργούμε την πολιτεία, την πολιτική και τον πολιτισμό. Όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα και τείνουν να φέρουν την κοινωνία των ανθρώπων σε υψηλότερα πεδία. Αυτό το ζητούμενο όμως, η ανέλιξη της προσωπικότητάς μας, η αίσθηση ανωτέρων καταστάσεων που μπορούμε να κατακτήσουμε, είναι στο στόχαστρο των εχθρών της ανθρωπότητας. Παντοειδώς προσπαθούν να διασπάσουν ή έστω να χαλαρώσουν την συνοχή μας, διότι αλλιώς κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Ποιοι είναι αυτοί;; Μα προφανώς οι πολιτικοί που με όχημα τα κόμματα, εφορμούν αναίσχυντα επί της νόησης μας, αλλά και της Ένωσης που καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε, αφού κατανοήσαμε εαυτούς, αλλά και τους όμοιούς μας.

Αυτή η μεγάλη αλήθεια, που ίσως και να είναι μια συνταρακτική ανακάλυψη, μας οδηγεί στην απόφαση απεμπλοκής από κοινότυπα πολιτικά σχήματα και συνθήματα. Η προσπάθεια επιβολής φόβου και ανασφάλειας πέφτει στο κενό, διότι γνωριζόμαστε .

Και αφού πλέον γνωριζόμαστε, μετά την αναγνώριση της ίδιας μας της οντότητας και του συσχετισμού μετά των ομοίων μας συμπολιτών, αναλαμβάνουμε πανεθνική δράση για την ανάδειξη ενός νέου πολιτικού status, καθαρά Ελληνοκεντρικού και πέραν πάσης υποκρισίας και υστεροβουλίας.

Απαντάμε στους απηνείς διώκτες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με την συμμετοχή στην ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ και την ανιδιοτελή αποδοχή της δημιουργίας της Ελλήνων Πολιτείας. Η γνώση δίνει το δικαίωμα της γνώμης και με τους Συν Έλληνες που ομοιάζουμε ατομικά και συλλογικά, εργαζόμαστε για την καθιέρωση όλων αυτών που τοποθετούν τον Άνθρωπο στην κορυφή της Δημιουργίας.

Χρήστος Κράγιας