Του Πέτρου Ιακώβου
Το θερμό καλοκαίρι, κατά την διάρκεια του οποίου κατακάηκε στην κυριολεξία από τις πυρκαγιές η χώρα, πλησιάζει στο τέλος του και έρχεται το φθινόπωρο. Οι «πυρκαγιές» όμως δεν πρόκειται να λείψουν από την καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών, καθώς βρίσκεται σε εξέλιξη η επέλαση της μεγάλης ακρίβειας στα ακίνητα, την ενέργεια, τα τρόφιμα, τα πρόστιμα και τους φόρους.
«Φωτιά» η αγορά και τα ενοίκια των ακινήτων, καθώς τα κτηματομεσιτικά προγράμματα τεράστιων εταιριών αλλογενών συμφερόντων έχουν αλώσει συστηματικά τον χώρο και έχουν εκτοξεύσει τις τιμές, σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.
«Φωτιά» το κόστος της ενέργειας. Η τιμή της βενζίνης συνεχίζει την ανοδική της πορεία, όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και στην περιφέρεια, την ώρα που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η έξοδος των αδειούχων του Αυγούστου. Ενδεικτικά, στην νησιωτική Ελλάδα ξεπέρασε ήδη τα 2,44 ευρώ το λίτρο. Ανάλογο είναι και το κόστος του φυσικού αερίου. Επιπρόσθετα, η συνεχής ακρίβεια στο ηλεκτρικό ρεύμα κρέμεται σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των καταναλωτών.
«Φωτιά» οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης και τα τρόφιμα -και όχι μόνο. Κρέας, λάδι, ζυμαρικά, γάλα, καφές, ψωμί, δημητριακά, φρούτα, λαχανικά και άλλα συναφή προϊόντα ακριβαίνουν καθημερινά με ξέφρενους ρυθμούς.
«Φωτιά», τέλος και οι φόροι και τα πρόστιμα στο ασταμάτητο και ανελέητο σαφάρι της ΑΑΔΕ κατά των Ελλήνων πολιτών.
Το ράλι της αισχροκέρδειας καλά κρατεί, και η γαλάζια κυβέρνηση των αχρήστων ούτε μπορεί ούτε θέλει να το σταματήσει. Η δυσαναλογία ανάμεσα στο διαρκώς αυξανόμενο κόστος ζωής και τα εισοδήματα των εργαζομένων οδηγεί στην έμμεση καταλήστευση των ελληνικών νοικοκυριών. Οι όποιες μικροαυξήσεις δίνονται, δίκην κατευναστικού ξεροκόμματου, στους δημοσίους υπαλλήλους (μετά από μια δεκατετράχρονη μισθολογική στασιμότητα) κυριολεκτικά εξανεμίζονται, πριν καν προλάβουν να τις δουν και να τις χαρούν οι δικαιούχοι. Τι μπορούν, άλλωστε, να διορθώσουν αυξήσεις των 50 και 70 ευρώ τον μήνα, όταν η οι τιμές όλων των προϊόντων έχουν ήδη εκτοξευθεί στο τριπλάσιο;
Σε μια χώρα με συνετή κυβέρνηση, η ελεγχόμενη λειτουργία της αγοράς ρυθμίζει τις τιμές και εξομαλύνει τις καταστάσεις που δημιουργεί η παράλογη ακρίβεια. Αυτή η εξομάλυνση, όμως, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί στην δική μας χώρα, καθόσον οι κομματικές κυβερνήσεις φρόντισαν να δωρίσουν τους περισσότερους κλάδους της αγοράς σε ελάχιστους «ημέτερους», στους οποίους έδωσαν επιπλέον την δυνατότητα να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους με αυθαίρετο και σχεδόν μονοπωλιακό τρόπο.
Ενώ, λοιπόν, εκατομμύρια νοικοκυριά και επιχειρήσεις βουλιάζουν καθημερινά στην απόγνωση και την απελπισία, η κομματική κυβέρνηση, στην προσπάθειά της να καταπραΰνει την αγανάκτηση των πολιτών, έχει επιστρατεύσει τους κατευθυνόμενους σαλτιμπάγκους των ΜΜΕ με ρητή εντολή να δικαιολογήσουν την αδικαιολόγητη ακρίβεια, λέγοντας ή γράφοντας ασυναρτησίες και χρησιμοποιώντας εξεπίτηδες ακαταλαβίστικους οικονομικούς όρους που εμποδίζουν τους αδαείς να αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει.
Αν κρίνουμε από τις πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού (στις 15 Αυγούστου), αντιλαμβανόμαστε ότι και αυτός βρίσκεται εντελώς έκτος τόπου και χρόνου. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσεις κάποιον ο οποίος, ενώ η Ελλάδα εμπλέκεται ενεργά και με απρόβλεπτες συνέπειες στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, οι πυρκαγιές κατακαίνε τα πάντα και η ακρίβεια σπάει όλα τα ρεκόρ, κάνει την εξής ανεκδιήγητη δήλωση:
«Παρά τις δυσκολίες τις οποίες αντιμετωπίζουμε, η χώρα μας έχει ξεπεράσει μια υπερδεκαετή κρίση και έχει κάθε δικαίωμα να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη ελπίδα, με περισσότερη αισιοδοξία»!
Η χώρα δεν χρειάζεται τις αφηρημένες συναισθηματικές έννοιες της «ελπίδας» και της «αισιοδοξίας» για να αντιμετωπίσει τα πολλαπλά προβλήματα της κρίσης που βιώνουν οι πολίτες της. Έχει χρεία έλλογης διαχείρισης από μια δίκαιη και ανθρωποκεντρική κυβέρνηση Ελλήνων, κυρίαρχων αυτόχθονων ιθαγενών, οι οποίοι θα νοιάζονται πραγματικά για την πατρίδα, θα έχουν το σθένος να επιβάλουν την έννομη τάξη και θα αξιοποιήσουν τον πιστοποιημένα τεράστιο κληρονομικό μας πλούτο υπέρ όλων των ανθρώπων, δίνοντας έτσι ένα οριστικό τέλος στις στερήσεις, στην φτώχεια και στο δυσβάσταχτο χρέος, για την πραγματική υπόσταση του οποίου ουδέποτε λάβαμε επαρκείς αποδείξεις.
Μια τέτοια έλλογη, στιβαρή και δίκαιη διακυβέρνηση δεν μπορεί να επιτευχθεί από την κομματοκρατία, η οποία εξ ορισμού χωρίζει τους πολίτες σε δεκάδες κομμάτια που συγκρούονται μεταξύ τους ασταμάτητα και διαχρονικά. Μπορεί όμως να γίνει πραγματικότητα από τον Πολιτικό Φορέα του Έθνους, την «Ελλήνων Συνέλευσις», η οποία αποτελεί την μόνη κατ' ουσίαν οδό για την εγκαθίδρυση της Ελληνικής Δημοκρατίας, με τους πολίτες να συμμετέχουν επί «κρίσεως και αρχής», όχι με ιδεοληπτικές συγκρούσεις μίσους αλλά με κοινωνική συνοχή και αρμονική διαβίωση.
0 Σχόλια